Samodzielna nauka programowania

Kiedy startowałem w branży informatycznej, ona dopiero raczkowała. Mało kto miał w domu komputer, ja miałem to szczęście, że jako dziesięciolatek miałem dostęp do komputera rodziców. Dużo czasu spędzałem przy nim, fascynowało mnie to urządzenie. Rodzice widzieli jaką sprawia mi to przyjemność więc kupowali mi podręczniki do nauki informatyki i można powiedzieć, że od tej pory wsiąkłem. Zacząłem sam uczyć się programowania i szło mi to całkiem nieźle. Jako dziewiętnastolatek pracowałem jako programista Java Sosnowiec w małej, niewiele znaczącej firmie, która pozwalała mi rozwinąć skrzydła. Nie mogłem podjąć studiów, gdyż nie miałem matury, bo informatykę traktowałem zawsze jako hobby, dopiero poniewczasie zrozumiałem, że to był błąd. Ale moje umiejętności dostrzeżono, więc wciąż rozwijałem je i do dziś pracuję jako programista, teraz już w lepszej firmie, mimo że nie mam wcale odpowiedniego wykształcenia kierunkowego. Mam za to doświadczenie i pasję zdobywania nowej wiedzy, co daje mi przewagę nad przeciętnym studentem informatyki.